-
1 εξαλλομαι
(fut. ἐξαλοῦμαι, aor. 1 ἐξηλάμην, aor. 2 ἐξηλόμην - эп. part. aor. ἐξάλμενος)1) выскакивать(τινος Hom., Thuc. и ἔκ τινος Arst.)
προμάχων ἐξάλμενος Hom. — выскочив и став впереди передовых бойцов;ἵν΄ ἐξήλου (v. l. ἐξήλλου и ἐνήλω) ; Soph. — куда ты метнулся?2) подпрыгивать, подскакивать(οὐκ ἔλαττον τοῦ δελφῖνος Arst.)
3) вскакивать(ἀνέκραγε καὴ ἐξήλατο Xen.)
4) соскакивать, спадать(τρόχοι ἐξαλλόμενοι Xen.; ἐξήλατο λίθος Plut.)
5) соскакивать, спрыгивать(κατὰ τοῦ τείχους Xen.)
6) взвиваться на дыбы(ὅ ἵππος ἐξήλατο Xen., Plut.)
-
2 ἐξ-άλλομαι
ἐξ-άλλομαι (s. ἅλλομαι), heraus-, hervorspringen, Ar. Vesp. 138; Xen. Cyr. 8, 8, 25, vom Wagen springen; κατὰ τοῠ τείχους Hell. 7, 2, 6. – Hom. ἐξάλμενος Τρώων, προμάχων, τῶν ἄλλων, aus den Troern hervor zur Schlacht springen, hervorstürmen, Il. 15, 571. 17, 342. 23, 399, wofür Plut. sagt πολὺ πρὸ τῶν ἄλλων ἐξαλλόμενος, Pelop. 32; ἰὼ δαῖμον ἵν' ἐξήλλου ( mss. ἐξήλου) Soph. O. R. 1311; der aor. II. ἔξήλοντο steht auch Plut. Conv. sept. sap. 18; aber ἐξήλατο λίϑος Marc. 16; – auf-, in die Höhe springen, Xen. Cyr. 7, 1, 32, vgl. §. 27 u. An. 7, 3, 33; übertr., heftig aufgeregt werden, Callim. Cer. 89. Vom Pferde, anspringen, Sext. Emp. adv. math. 8, 271.